امسال هرکی می گفت وای چقدر بد شد نتونستیم بریم زیارت، می گفتم خوب شد هرکسی که لیاقت نداره نمیتونه بره، حالا هرکی هم که میره همون عوضی ای که هست هست. اصن نصف اینایی که می رفتن به خاطر خوردن بود والا دیدم که می گم ولی دیشب بابا گفت خود زیارت رفتن باعث می شه آدم تغییر کنه و ساخته بشه. و با این حرف کاملا قانع شدم.
بعضی ها مرزهای حال بهم زنی رو جابه جا کردن. یه سلام بهشون می کنی فکر می کنن عاشقشونی. یه استیکر قلب می فرستی فکر می کنن عاشقشونی. اصن هر کاری انجام میدی فکرشون تا نا کجا آباد میره. همه این کارا برای ماها جنبه فان داره ولی اونا جدی می گیرن. عه عه حال بهم زنی تا کجا واقعا؟
درباره این سایت